Nereye götürüyorsunuz?

Atatürk’ün yaveri Cevdet Tolgay anlatıyor:

Ata’nın aziz ölüsü Ankara’ya götürülürken kortej muazzam bir alay halinde Dolmabahçe’den çıktı, Tophane’ye doğru yola düzüldük, herkes yerini almış, Atatürk’ün en yakın hizmetinde olanlar hemen O’nun arkasında, yine O’nun peşinde, yine O’nun hizmetindeyiz.

Yol boyunca sağlı sollu kesif bir kalabalık, günlerce ağlayarak O’nun huzurunda eğilen bütün İstanbul bu son yolculuğunda O’na son uğurlamayı yapmak için yolları doldurmuş damlara, kubbelere, ağaçlara taşmışlar. Gözler yaşlı, başlar düşük, hazin fakat muhteşem bir sükut içinde O’nu gözlüyorlar. Arada sırada bir çığlık, bir feryat duyuluyor; fakat hemen sönüyor.

Tophane’ye geldik. Bugün aradan uzun yıllar geçti. Hâlâ o anı yaşar, sesi duyar gibiyim. Acı, yürek paralayıcı bir kadın feryadı… Gayrı ihtiyari başlarımız o tarafa döndü, bir evin penceresinden kendini dışarı atmak isteyen genç bir kadın. Saçlar karışmış, yüzü ıstıraptan gerilmiş, gözler şişmiş, yumruklarını sıkmış, göğsünü döğüyor. Ve sanki sessiz gözyaşları döken bütün İstanbul’un acısını sesinde toplamış hepimize haykırıyor:

Alçaklar! Alçaklar.. Sağlığında yüzünü göstermediniz, ölüsünü nereye götürüyorsunuz?…

CEVDET TOLGAY Atatürk’ün Yaveri, Sümerbank Dergisi Atatürk Sayısı 1965 S: 90