Mustafa Kemal’in Hiddeti

Atatürk:

“ – Yazılarını takip ediyorum. Güzel yazıyorsun, fakat hücumlarının hepsi cepheden oluyor. Çevirme hareketiyle yapılan hücumlar, ekseriya cepheden yapılan hücumlardan daha az zararlı, fakat daha etkili ve daha kesindir. Bunu tecrübe et.“

Süreyya Sami Berkem:

“ – İkazınızdan dolayı minnettarım Paşam. Yalnız şunu arz edeyim ki bendeniz askerlikten anlamam ve çevirme hareketiyle cepheden hücumun farklarını bilmem. İdealist bir yazıcıyım, hiçbir şeyden korkmam ve hiçbir tehlikeyi hesaba katmam.”

Benim bu saf sözlerime güldüler ve dediler ki:

“Ah gençlik, ah!… Sana bir hikaye anlatayım; O zaman Selanik’te bulunuyordum, Yüzbaşı idim. Bir de Kolağası amirim vardı. Bir gün kışlada beni odasına çağırdı, gittim. Yapılan bir işten dolayı sert sert bazı tenkitlerde bulundu. İzzeti nefsimi rencide edilmiş sayarak bilir misiniz nasıl bir mukabelede bulundum.?

Derhal fırladım, kapıya koşup kanadını yerinden sökerek amirimin başına indirdim! Bereket versin adamcağız tehlikeyi sezerek derhal masanın altına sığınmak suretiyle kendini ölümden, beni de katil olmak felaketinden kurtardı.

Şimdi düşünüyorum da hareketime nadim (pişman) oluyorum. Bu gün aynı hal karşısında bulunsam hiç şüphe yok ki başka türlü hareket ederim.”

Fakat o zaman damarlarımda gençliğin azgın, taşkın, kayıt ve şart bilmez kanı dolaşıyordu.. İstediklerimizin hepsi olacaktır. Ancak zamanını seçmek lazım. Her şeyi birden yapamayız; sıra beklemek, reaksiyona meydan bırakmamak mecburiyetindeyiz. Dediğim gibi, bazen hedefe dolambaçlı yollardan gitmek, cephe hücumundan daha emin ve daha salimdir.”

Berkem, Süreyya Sami, Unutulmuş Günler, “Atamıza ait bir hatıra” Hilmi Kitabevi, İstanbul, 1960, sayfa: 99

(7 Gün mecmuasının 6 Aralık 1938 tarihli nüshasında “Mustafa Kemal’in hiddeti” başlığıyla çıktığı Süreyya Sami Bey tarafından belirtiliyor.)