Mustafa Kemal ve İrlandalı Subay

Cihat Baban anlatıyor:

“Bir minnettarlık hikayesi”

“İrlanda’da Türkiye’ye karşı bir sevgi ve minnettarlık duygusu mevcut. Bunun sebebi şu: Bir asır kadar evvel Adada müthiş bir kıtlık olmuş, bu kıtlıkta beş yüz bin kişi ölmüş ve bir o kadar insan da hicret etmeye mecbur olmuş. İşte tam bu sırada Osmanlı Devleti İrlanda’ya üç gemi dolusu yiyecek yollamış. Öyle bir zamanda İngiliz hanedanı da ancak beş şilinlik yardım yapmış. İngiltere’nin hakaretine karşı Osmanlı Devleti’nin alicenaplığı bugün hala konuşuluyor. Biz bu hikayeyi İrlanda Nazırı Mac Bride tarafından kabul edildiğimiz zaman kendisinin ağzından dinlediğimiz gibi, diğer bir hikayeyi de Ziyad Ebüzziya onlara anlattı. Ziyad Ebüzziya bu hikayeyi Roma’daki İrlanda elçisinin ağzından bizzat duymuş, elçiye de Atatürk anlatmış imiş. Mesele şu:

Trablusgarp Harbi başlayınca Mustafa Kemal oraya gitmiş, fakat bir müddet sonra Balkan Cephesi’ne koşmak üzere Trablusgarp’tan ayrılmaya mecbur olmuş. İngilizler kendisini takip ediyorlarmış. Bunun için resmini teksir edip duvar afişleri şeklinde her yere yapıştırmışlar. Mustafa Kemal, Arap kıyafetinde yüzü gözü kapalı hududu geçerken, bir nöbetçi tarafından yakalanmış. Nöbetçi Atatürk’ü subayın çadırına götürmüş. Mustafa Kemal bir de ne görsün. Çadırda kendi resmini taşıyan o meşhur ilanlardan biri asılı duruyor. Subay Mustafa Kemal’in yüzüne bakmış tanımış. Yüzünüzü açar mısınız demiş, rahmetli Gazi artık bütün ümidini kaybetmiş bir vaziyette yüzünü açmış. Subay gülmüş bir ona bir de duvardaki resme bakmış.

– Demek Mustafa Kemal sizsiniz.. Hoş geldiniz! demiş, sonra bir aralık duraklamış:

– Hayır, hayır demiş. Yüzünüzü kapatınız ve hududu geçiniz. Ben İngiliz değil İrlandalıyım, demiş.”

Kaynak: Zafer gazetesi, 25 Eylül 1950, sayfa: 1-4.