Mustafa Kemal “Ağlamak İçin” Toplantıdan Çıktı…

Mustafa Kemal, halifeliğin kaldırıldığı 3 Mart l924 tarihinden yaklaşık dokuz ay önce, 23 ve 24 Ocak 1924 tarihlerinde İzmit’te, çok özel bir toplantı yapmıştı. İstanbul gazetelerinin başyazarlarının çağrılı oldukları bu toplantıda Mustafa Kemal, hilafetin kaldırılması konusunda önce gazetecilerin görüşlerini dinlemiş, sonra da onlara kendi görüşlerini dinletmişti, onların ufuklarını aydınlatmıştı.

Bu toplantıya daha önce sitemizde yer vermiştik, Yaşar Öztürk imzalı yazıyı okumak için tıklayanız

“İstanbul gazetelerinin başyazarlarıyla İzmit’te yaptığı toplantının ortasında bir görevli toplantı salonuna girdi ve Mustafa Kemal’e özel bir belge verdi. Bu bir telgraftı. Mustafa Kemal telgrafı okudu ve yanındaki kişilere ‘Ben, beş on dakika sonra döneceğim’ dedi, dışarı çıktı. Toplantı salonunun kapısında görevliler, onun buyruğunu bekliyorlardı.

‘Görüştüğümüz konu çok önemlidir, toplantıyı bırakamam’ dedi ve beklenen buyruğunu verdi:

‘Gömsünler… Beni beklemesinler… Çalışmalarımız tamamlandıktan sonra gelirim ben…’ 

Çevresindekiler, onun gözlerinde biriken yaşların bir anda boşalmaya başladığını gördüler. Mustafa Kemal, içini çeke çeke bir çocuk gibi ağlıyordu. Bir odaya çekildi ve bir süre tek başına kaldı orada. Sonra o odadan çıktı, doğruca toplantı salonuna girdi, bıraktığı yerden katıldı çalışmalara.

Katlayarak ceketinin iç cebine koyduğu telgraf, İzmir, Karşıyaka’dan çekilmişti. Annesinin öldüğü haberi vardı telgrafta…”

Türkiye Cumhuriyeti’nin temeli yalnızca asil kanla yoğrulmamıştır; annesinin cenazesine katılamayan evlat gözyaşı da vardır o temelin hamurunda…

---

Kaynak:Mete Akyol, Bütün Dünya Dergisi, 2004