Ömrünü fikirlerine bağlı kalarak, en ufak bir sapma göstermeden tamamlamak… Bu, sanıyorum insanoğlunda nadir olarak görülen, ihtimâl eşine benzerine rastlanmayan

Gün geçmiyor ki karşılaştığım tek bir fotoğraf karesi ile, asırların Türk toprağı Türkiye’nin altın çağı Atatürk devrine özlem duymayayım. Gün

Hayatta olduğu son bayram, 1938’in Cumhuriyet Bayram’ı gecesi Dolmabahçe’de hasta yatıyordu…oysa Ankara’ya gitmeyi; son kez olsun Cumhuriyet Bayramı’nı kutlamayı, yetiştirdiği

Zaferler ardından kurulan Cumhuriyet ve yapılan devrimler derken 1932 yılına gelinmiş, tüm dünyanın gözü üzerimizde idi. Türkiye’yi, Atatürk’ü görmek onunla

Tüm öğrenim hayatım boyunca, ilkokul, ortaokul, lise olsun; diyebilirim ki ders kitapları, Atatürk köşeleri ve sınıfa asılan fotoğraflar dâhil gördüğüm

Fıkra o ya; bir Türk, İngiliz, Fransız ve İtalyan işgâl İstanbul’unda fotoğrafta görüldüğü üzere bir araya gelmişler. Fransız “en rütbeliniz

80 milyon Türk; göğsümüzü gere gere çekinmeden söylediğimiz övünç kaynağımız Türklüğümüzü, türkülerimizin dizelerini süsleyen bu cennet vatanımızı ve vatanımızın dağlarını

Şimdi senin en sevdiğin 30 Ağustos 1924’de çekilen portrene bakıyorum. Ne kadar genç ve güzel ne kadar âsilmişsin. Anılarda okuduğum