Atatürk'e Dair Görsel Ve Yazılı Arşiv
1930 yılında dünyanın ve Türkiye’nin, siyasal ve toplumsal konjonktürü oldukça hareketlidir. Atatürk 18 Kasım’da bir yurt gezisine çıkar ve İstanbul’a
Atatürk demek, doğruluk demek, dürüstlük demek, ideal demek, istiklâl demek, Avrupalı zihniyette insan olmak demek, Türk olmak demek… Sevr muahedesiyle,
Saltanat ve hilâfetin ilgası için, Mustala Kemal, ben de dahil olmak üzere 5 – 6 mebus arkadaşı vazifelendirdi. Meclis, içtima
Birinci Büyük Millet Meclisi’nin faaliyette bulunduğu senelerde, Mustafa Kemal Paşa’nın ismi hemen bütün memleket sathında yayılmıştı. Bu sıralarda memleket dahilinde
Ankara Halkevi Başkanı olan F. Celâl Güven anlatıyor: ATATÜRK, bütün ömrü boyunca neler yapmış, neleri başarmışsa, bunları önceden tasarlamış, değişmez
Yazan: Samet Ağaoğlu, 10 Kasım 1980, Milliyet Gazetesi YAŞIM yetmiş bir. Yaşadığım yılları beş yaşından bu yana önce sisler içinde,
10 Kasım 1959 Havadis Gazetesi’nden bir haber: MUHTEREM Lady Kelly’in bir konferans vermek için Tükiye’ye geldiğini gazetelerde okuyunca, eski bir
Ataç’ın Atatürk’le ilgili iki yazısını kesip saklamışım. Kitaplarımın arasında bulunca çok sevindim. Çünkü, biliyordum ki Ataç’ın Atatürk’le ilgili (doğrudan) yazısı
Mübeccel Nami DURU, 10 Kasım 1980 Rahmetli babam anlatmıştı. Atatürk Selânik’te kolağası (ön yüzbaşı) iken, babam da müşir yaveri imiş.
Pars Tuğlacı anlatıyor: Gazi’yle Dolmabahçe Sarayı’nda İkinci Dünya Savaşı bütün dehşetiyle sürerken ben, Pangaltı Baysungur (eski adı: Konstantin) sokağındaki Şafak
Bu röportaj, Selma Selçuker imzasıyla, ‘Mustafa Kemal’i tanıyanlarla O’nun hümanist yönünü konuştuk’ başlığı altında, 10 Kasım 1990’da Cumhuriyet Gazetesi’nde yayımlanmıştır.
Doktor Nazım Şakir anlatıyor: Sakarya Savaşı başlamak üzereydi. Ben o sırada Cebeci Hastanesinin sertabibiydim. Hastaneye mütemadiyen yaralılar geliyordu. Bir ara
Hüsrev Gerede’nin anılarından: Keskin kılıcı kadar güçlü de kalemi olan iyi bir yazardı. Yazılan anlamlı ve ruhlu, anlatımı açık ve
Mübeccel Duru anlatıyor: Ata’yı yakından tanımak mutluluğuna erenlerdenim. Aşağı yukarı iki yıl (1932-1933), haftanın üç dört günü Çankaya köşküne gitmiş,
Hüsrev Gerede anlatıyor: Şehla gözlerinde karşısındakini isteğine boyun eğdiren, düşüncesinin derinliklerine kadar giren bir güç, bir işleyiş duygusu vardı. Dönemin
