Bir Bayrağın Altında Ölmek
Aşağıdaki satırlar, 30.9.1972’de Celal Bayar’dan dinlenmiştir.
Çalkantılı karanlık günlerde idi. Çoluk çocuğumuzu düşman işgali altındaki topraklarımızda bırakmıştık. Mektuplaşamıyorduk, haberleşemiyorduk, dertlerine erişemiyorduk. Memleket büyük bir çalkantı içinde idi. İhanet yangınlarıyla sarılmıştık. İşte böyle günlerden birinde Bakanlar Kurulu toplantısında Atatürk’ün şunları söylediğini bugün gibi hatırlıyorum:
– Arkadaşlar, hiçbir zaman keder (boyun eğmek, yılgınlık anlamına) etmeyeceğiz, sonuna kadar tuttuğumuz yolda yürüyeceğiz, hakkın yere düşmesine razı olmayacağız. Yerli ve yabancı düşman karşısında hakkımızı müdafaa edeceğiz. Son vardığımız hudutta da eğer yenme ümidimiz kalmamışsa, o zaman bir Türk Bayrağı’nın altına sığınarak İstiklal uğrunda canımızı vereceğiz!
Bunları dramatik bir hava içinde konuşmuyordu. Sakindi ve her zaman olduğu gibi, güven verici idi. “Akşam yemeğini istasyonda yiyelim” der gibi, tabii idi. Yalnız mavi gözlerinde o karar şimşeğinin elifi vardı. Hepimiz, aynı düşüncenin etrafında birleştiğimizi söyleyerek dağıldık.
İçimde, ulu saatlerin heyecanı vardı. Biliyordum ki Mustafa Kemal Paşa, zaferden hiçbir kuşku duymuyor, fakat kader arkadaşlarına, içine girdiğimiz dönülmez yolu gösteriyordu.
Kaynak: Bilinmeyen Atatürk, Celal Bayar Anlatıyor, İsmet Bozdağ, Truva Yayınları