Ben Yemen Türküsünü Okurken Ata Ağlardı

10 Kasım 1963 tarihli Akşam gazetesinde yayımlanan Aysel Okan’ın Safiye Ayla iye yaptığı söyleşi:

“Bir yetim mektebinin küçücük sınıfında hemen her sabah minik avuçlarımızı göğe yöneltir: “ – Tanrım sen Mustafa Kemal kulunu muzaffer eyle” diye hep bir ağızdan dua ederdik.

İçli, kuvvetli ve büyüksü bir isteyişti bu Allah’tan. İnanırdık ki Tanrı dualarımızı kabul edecek ve o ufacık kalplerimizin çırpınışını, isteğini işitecekti.

Aradan yıllar geçti.. Adını ilk defa o dua ettiğim günlerde duyduğum Atatürk’ü ilk olarak 14 yaşlarında tanıdım. Bir çalgılı gazinoda yeni yeni şarkı söylemeye başlamıştım. İsmim henüz işitilmişti. Bir dost evinde beni ona takdim ettiler. Bir şarkı istedi benden, şimdi bilemediğim bir şarkıyı toy, ince bir sesle okuduğumu hatırlıyorum. O’na “sesin ilerde güzelleşecek” diye bana iltifat edişi bu günkü gibi kulağımda.

Sonraları onu ağlatan güldüren memnun eden şarkıları türküleri hep ben söyledim. Atatürk’e söylerken kendimi hep o ilk günlerdeki gibi, ona dua ettiğim günlerdeki gibi, yakın görür kalbimden ta içimden ona seslenirdim sanki.

– Ağlattığım dediniz hangi şarkıya ağlardı Atatürk?

– Yemen türküsü çok dokunurdu ona. Bu türküyü her söyleyişimde iki damla yaş yanaklarına yuvarlanırdı.

– Yazık ettiler oralarda Türk çocuklarına, diye söylenirdi kendi kendine.

– Şahane gözler ve mani oluyor halimi takrire hicabım şarkısını pek severdi. Bütün gece sadece bu iki şarkıyı söylediğimi hatırlarım. Bir de Rumeli ürküleri. “Hep annemi hatırlarım bu türkülerle bunlarda annemin kokusu var gibi geliyor bana” derdi.

Bir mecliste şarkı söylenirken kendisi de tempo tutar ve katılırdı söyleyenlere.. Ama herkesin de iştirak etmesini isterdi. “İnsan derdi bir şarkıyı dinlerken zevk alır ama söylerken bu zevki iki mislidir. Onun için iştirak edin hareketlenin, zeybek oynayın ritim hareket insanların ilk duygusudur.”

Kaynak: Akşam gazetesi, 10 Kasım 1963, sayfa. 6