Atatürk İran Şahı’na Hafız Yaşar Okur’u ‘Benim Hafızımdır’ Diye Tanıtıyor
İRAN ŞAHI VE KERBELA MERSİYESİ
İran Şahı Pehlevî, 16 Haziran 1934 tarihinde Atamızı ziyarete gelmişlerdi. İki kardeş milletin devlet reisleri birbirlerini çok sevmişlerdi. Aralarında resmî protokolün haricinde kardeşçesine bir samimiyet havası esiyordu.
Gazi, 16 Haziran 1934 tarihinde Şah şerefine Beylerbeyi Sarayında bir ziyafet tertip etti. İki yüz kişilik davetli arasında ben de vardım. Bir yanda Riyaset-i Cumhur Orkestra Heyeti çalıyordu.
Atatürk, Şehinşah hazretleriyle salonun yüksek bir locasında oturuyorlardı. Bir aralık Seryaver vasıtasiyle beni huzurlarına çağırdılar. ŞahHazretlerine “Benim Hafızımdır” diye takdim ettiler ve yanlarına oturttular. Kemâl-i hürmet ve tazimle misafir hükümdarın ellerini öptüm. Ata:
“-Şah hazretlerine Kerbela şehâdetine ait bir mersiye okuyunuz” dediler.
Emirleri üzerine mersiyeyi Isfahan makamında okudum:
Kurretül ayni habibi kibriyasın ya Hüseyn
Nurü çeşmi şahı merdan mürtezasın Ya Hüseyn
Hem ciğer pâre-i Zehra Fatime Hayrünnisa
Ehli Beyti mücteba âli abâsın ya Hüseyn
Sana gülle dokunan mü’min eder mi mağfiret
Gonca-i Gülşen sarâyî Mustafasın ya Hüseyn
Ehli Mahşer desti Hayderden içerken Kevseri
Sen susuzlukla şehid-i Kerbelasın ya Hüseyn
Beyitleri okurken Şah hazretleri dinî bir vecd içinde ve sağ elini göğsüne koymuş olduğu hâlde dinliyordu. Gözlerinin yaşardığına da şahit oldum. Mersiye bitince Atatürk:
“- Nasıl efendim? Diye sordular. Güzel okuyor mu benim Hafızım?”
Pehlevi Hazretleri kendilerine has o Âzeri şivesiyle:
“- Hub, hub… Teşekkür ederim” diye mukabelede bulundular.
Biraz istirahat ettikten sonra, bir de Farisî âyini okumaklığımı emir buyurdular. Farsça hüzzam âyinini okudum:
Mâ hestü nemîdânem
Hurşîdi ruhadyânem
Bu ayrılık oduna
Ah nice bir yânem
Ah nice bir yânem
Sevdayı ruhî
Şüd hasılı mâhâyli
Mecnun gibi vâveyli
Oldum deli divane
Ah deli divane
Şah Hazretleri fevkal’âde mütehassis oldular ve elimi sıkarak beni tebrik ettiler. Sonra Atam misafirine dönerek:
“-Bir de bizim Türkçe Mevlidimiz vardır. Dinlemek arzu eder misiniz?” dediler. Şahın gösterdiği arzu üzerine Miraç Bahrini bilhassa Isfahan makamından okudum:
Söyleşirken Cebrail ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm
Miraç Bahri bitince Şehinşah Hazretleri:
“- İlk defa Türkçe Mevlid dinliyorum. Çok hoşuma gitti. Hafızınızı müsaade ederseniz, inşallah İran’a bekliyorum” dediler.
Atatürk de va’dettiler.
O gece Şah hazretlerinin gösterdiği ilgi üzerine Mevlid şairi Süleyman Çelebi hakkında kendilerine malûmat verdiler. Orkestra terennüme başlarken ellerini öperek yanlarından ayrıldım. Atatürk, sabaha karşı Şah hazretlerine veda’ ederek maiyetiyle Dolmabahçe sarayına döndüler.
Hafız Yaşar Okur
